In mijn vorige blog nam ik je mee naar den beginne der (mijnen) tijde en hebben we samen eens goed kunnen lachen met hoe ik begonnen ben aan mijn tekenreis. Ik vertelde over de talloze uren dat ik als kind staarde naar tekenfilms en naar de prentjes van vele stripverhalen, over mijn eerste kopvoeters en zwevende kapsels, mijn zelfgecreĆ«erde megacoole stripheld Wim en zijn 13 avonturen, het opgeven van de tekenacademie omdat ik niet geĆÆnteresseerd was in fruitschalen, over post van mijn idool, cowboys en mijn eerste stapjes in de digitale wereld met Photoshop aan het einde van mijn middelbaar.
Ik vertelde dat ik, dankzij deze Photoshoplessen, ervoor stond te springen om een grafische richting te gaan doen voor mijn hogere studies. En ik verklapte er toen ook al ineens bij dat dat toch niet van een leien dakje is gegaan, en dat ik er zelfs wat afgevallen ben. Hoe? Dat vertel ik je nu met veel plezier in deze vervolgblog over mijn reis door de tijd!
Het leien dakje
In het laatste middelbaar werd er al heel wat vooruitgekeken: (wat) wil je volgend jaar gaan studeren? Voor mij was dat al enkele jaren hĆ©Ć©l duidelijk! Een grafische richting, duh! Maar jaā¦ wat dan?
Ik herinner me dat ik toen al een geruime tijd ImagineFX las, een tijdschrift waar mijn vader op geabonneerd was en dat maandelijks bij ons in de bus viel. Dit tijdschrift is een Engels āart-magazineā, vol met (digitale) artwork van verschillende artiesten, met interviews, workshops, tutorials, ā¦ Alles kaderde rond (digitaal) tekenen, meestal in een fantasy-, scifi-, anime-, manga- en stripthema. En jaā¦ dĆ”t was het. DĆ”t wilde ik *later* doen! In welke setting ik dit dan zou willen doen (in de filmwereld, spellenwereld, als concept artist, character designer, illustrator, ā¦)? Geen flauw idee! Wist ik veel wat je er allemaal mee kon doen, zolang het maar in DIE wereld was!
Alleenā¦ in BelgiĆ« waren er niet echt studierichtingen waar je dit allemaal kon leren, toch niet waar we van wisten. En al zeker niet specifiek digitaal tekenen, met een focus op fantasy. Misschien intussen wel, maar toen (anno 2008) waren de keuzes alleszins beperkt.
Maar geen probleem! Ik zou wel iets vinden, ik was niet kieskeurig. Zolang het maar iets met tekenen en creativiteit van doen had, was ik al meer dan in mijn nopjes.
En dus deed ik een toelatingsproef bij Sint-Lucas in Antwerpen.
Oorspronkelijk wou ik de richting āIllustratieā gaan doen omdat ik dacht dat dit het meeste aansloot bij mijn grote dromen (al had ik toen nog niet echt het plan om illustrator te worden). Maar de dag van mijn toelatingsproef had ik er eigenlijk niet zoān heel goed gevoel bij. Ik was wel geslaagd voor mijn proef en werd toegelaten, maar ik voelde zelf aan dat het toch misschien niet helemaal was wat ik dacht/hoopte dat de richting zou zijn. Ik zag al die werken hangen in de gangen en wat andere toelatingskandidaten maakten, en al snel ging het in mijn hoofd van de āeuhā¦ hmmā¦ daās niet wat er in den ImagineFX stondā¦ā. Ik hing dus duidelijk nog met mijn hoofd in de roze fantasy-digital-art-ImagineFX-wolk en ik had heel andere verwachtingen toen ik die dag vol goeie moed mijn proef ging doen.
Ach, maar weet je, misschien moest ik gewoon mijn verwachtingen bijstellen, en een andere studie kiezen bij Sint-Lucas. Eentje met een duidelijkere richting en concreet zicht op werkgelegenheid. Dus ging ik van start in de richting āReclamevormgevingā (al had ik een bloedhekel aan reclame, dus jaā¦ *wat kon er nu misgaan?*).
En natuurlijk, een half jaar heb ik het volgehouden ā¦ Het slechte gevoel van bij de toelatingsproef zat al die maanden aan mijn maag te knabbelen. Ik voelde me helemaal niet goed in deze richting, in deze kunstwereld, en raakte snel compleet gedesillusioneerd.
Ik merkte dat de werken die ik moest maken mij eigenlijk totaal niet aanspraken en alles was zĆ³ subjectief. Smaken verschillen altijd natuurlijk, dat is normaal. Maar als er voor cijfers wordt gewerkt, is het lastig om te beoordelen wat je niet mooi vindt, ookal is het technisch gezien wel in orde.
Qua (teken)stijlen voelde ik me vaak in een bepaalde richting geduwd, want zij weten natuurlijk wat er in het beroepsleven gevraagd wordt en populair is. Maar bij mij wrong het langs alle kanten, want het was gewoon niet mijn ding.
Begrijp me niet verkeerd, alle respect en begrip voor deze kunstwereld, al die studenten en docenten die er zich helemaal thuis voelen en er dromen waarmaken. Ze leveren prachtig en zinvol werk, creĆ«ren kunstenaars en creatieve duizendpoten die hun stempel zullen drukken op de wereld. Maar dit was gewoon niet ik. Dit was niets voor mij. Ik voelde me gevangen en mijn creativiteit verschrompelde waar ik bijstond. Ik was zĆ³ gedemotiveerd.
Ik worstelde me door mijn eerste examens en ben daarna bij mijn ouders gaan huilen. Gelukkig waren zij heel begripvol en stonden zij volledig achter mij. Nog steeds ben ik ze daar ontzettend dankbaar voor. Dankzij hun steun heb ik het daaropvolgende half jaar gesabbat, om uit te zoeken wat ik dan wel zou gaan studeren en wou doen met mijn beroepsmatig leven. Tja, een hele moeilijkeā¦ Want de zin om te tekenen was vĆ³lledig weg.
Die maanden waren psychologisch zo zwaar voor mij geweest, dat ik tijdens mijn sabbathalfjaar een interesse voor psychologie had ontwikkeld. Uiteindelijk besloot ik in september te starten met Toegepaste Psychologie in Antwerpen, een hƩƩƩl andere richting dan wat ik eigenlijk altijd al had willen doen. Maar mijn goesting om te tekenen leek precies volledig dood, dus het had geen zin om nog verder in dat potje te roeren.
En tochā¦ Gedurende mijn studie Toegepaste Psychologie begon het toch stilaan weer te kriebelen. Tussen de lesuren door en tijdens het studeren voor mijn examens, verschenen er ineens geregeld doodles op mijn notities. Hallo?
De eerste digitale stapjes
Mijn potlood dat weer vaker naar me lachte, onnozele mannekes op kladpapier, een schetsboekje kopen tijdens de middagpauze, die ImagineFX tussen de boekskes in āt toiletkotteke, ā¦ Stilaan voelde ik opnieuw de kriebel om af en toe iets te tekenen, en ook de interesse in digitaal tekenen stak bij elk toiletbezoek weer de kop op.
Zeker tijdens mijn laatste studiejaar hing ik weer vaker in de zetel (hoezo, slecht voor de rug?) of aan mijn bureau met een stapeltje tekenpapier of mijn schetsboek. Het viel ook mijn ouders op. Want plots deed mijn vader mij zijn allereerste Wacom Intuos cadeau!
Een Intuos is een tablet om digitaal mee te tekenen. Je hangt de tablet aan je computer of laptop, en je tekent op de tablet terwijl je naar je computerscherm kijkt. Dat klinkt misschien raar, dus als je je er moeilijk iets bij kan voorstellen: ik schreef eerder een blog over de verschillende soorten tekentablets, waaronder ook de Intuos. Neem het gerust eens door als je er graag meer over wil weten, maar nu voor de gemakkelijkheid en ter illustratie, dat ziet er zo uit:
Ik probeerde voor de eerste keer die Intuos uit met Photoshop. In die tijd tekende ik graag van die kleine figuurtjes met euhm ā¦ geen ogen? HollowEyes noemde ik ze, en zij waren mijn eerste digitale creaties :)
Uiteraard stelde het nog niet veel (of beter gezegd: ānietsā) voor. Ik tekende de lijnen, kleurde de vlakken in, kliederde er lukraak wat schaduw op, en klaar! Maar ik was wel supertrots op mezelf, want ik was een stapje dichter bij mijn grote droom: net zo worden als al die digitale artiesten uit ImagineFX. Gewoon nog een beetje oefenen, en ik zou ook snel in dat boekske staan!
Haha, lol. Zo makkelijk was het natuurlijk niet *duh* :p Fatsoenlijk (digitaal) tekenen bleek veel moeilijker dan wat ik mij als naĆÆef jong veulen had voorgesteld. In die boekskes leek dat nochtans precies zo moeilijk niet.
Natuurlijk, het medium (traditioneel of digitaal) is ƩƩn ding, maar het komt er vooral op aan dat je ook moet kunnen tekenen vooraleer het er ook echt goed uit ziet. Of het nu traditioneel of digitaal is. En dus: vƩƩl oefenen, experimenteren, sukkelen, juichen, Youtube-filmpjes kijken, vloeken, huilen en vooral op wolkjes lopen was de boodschap! Na een tijdje ruilde ik mijn Intuos in voor een Wacom Cintiq Companion (een draagbare tekentablet/computer met beeldscherm waar je rechtstreeks op kan tekenen) en volgde ik zelfs enige tijd lessen via Schoolism. Dit is een online art-school waarbij je op je eigen tempo lessen kan volgen om te leren tekenen, zowel traditioneel als digitaal, en waarbij je kan kiezen uit een heel ruim aanbod aan cursussen, gaande van drawing fundamentals tot character design, landscape design en storyboarding.
Eigenlijk komt het erop neer dat ik uiteindelijk mijn eigen tekenweg ben uitgegaan. Ik ging niet naar school om te leren tekenen, volgde geen erkende cursussen en haalde dus geen creatief diploma, maar ik leerde mezelf tekenen door veel te oefenen, te kijken naar mijn grote voorbeelden en volgde tutorials via Youtube en Schoolism. Ik deed wat ik graag deed, tekende wat ik wilde tekenen, op mijn eigen tempo, in mijn vrije tijd, met veel vallen en opstaan.
Daarmee wil ik natuurlijk niet zeggen dat zelfstudie persĆ© de beste manier is om te leren tekenen. Zeker in het begin mis je eigenlijk een lange tijd een stevige basis, je leert trager dan als je echte lessen volgt, je maakt langer dezelfde fouten, je moet leren volhouden, veel zelfdiscipline kweken, jezelf leren uitdagen en kritisch denken, ā¦
Maar ik deed wat ik zĆ³ graag deed. Ik volgde mijn hart en mijn passie. Misschien met de droom om er *ooit* iets meer mee te doen, maar dat was toen eigenlijk geen vereiste meer. Ik zou wel zien waar ik zou uitkomen. Ik wilde voor mezelf beter worden en gewoonā¦ tekenen!
En dus stel ik jullie met trots en schaamte graag enkele van mijn creaties voor (traditioneel Ć©n digitaal), dankzij vallen en opstaan door de jaren heen van 2014 tot 2018!
De geboorte van ImagiNelle
Midden 2014 (dus eigenlijk toen ik āechtā begon te experimenteren met digitaal tekenen) zaten mijn studies er eindelijk op en kon ik aan het werk als psychologisch assistente in het psychiatrisch ziekenhuis waar ik mijn laatste stage had gedaan. Tot ik in 2017 een vacature zag openstaan op het directiesecretariaat, voor een secretariaats- Ć©n grafisch medewerker. Ohla hey! Dat klinkt wel iets voor mij! Mijn kennis van Photoshop, grafisch ontwerp en InDesign was intussen toch al wat aangespekt in mijn vrije tijd, en ik had Secretariaat-Talen gedaan in het middelbaar. Dus het was eigenlijk zo goed als op mijn lijf geschreven. En zo dacht de hoofdverantwoordelijke er blijkbaar ook over, want enkele maanden later maakte ik definitief de overstap naar het directiesecretariaat (driewerf hoera!). Daar werk ik tot heden nog steeds deeltijds trouwens :)
En dan plots, in 2019, kwam er ineens een nieuwe opportuniteit om het hoekje kijken: ik werd gevraagd om een kinderboek te illustreren! Goeie koeien, daar droomde ik al jaren van! Maar wie had ooit gedacht dat ik die kans zou krijgen ā laat staan zo snel?! Ik niet alleszins. Wantā¦ zou ik dat wel kunnen? Ben ik daar al wel goed genoeg voor?
Ik had natuurlijk al wel eens tekeningen gemaakt voor vrienden en familie, maar dat was steeds kleinschalig en als hobby. Maar dit was een groot en commercieel project, dus niet van de poes.
Maar de schrijver was en is nog steeds een goede vriend van mij, een fan van mijn werk Ć©n hij had er het volste vertrouwen in. Zodus, hoe zou ik dat dan ook kunnen weigeren?!
Maar omdat het een groter Ć©n commercieel project was, volgde al snel de vraag of ik het dan beter niet ineens āofficieelā zou maken en het tekenwerk in bijberoep te beginnen doen. Ik kon als zelfstandige starten met dit project, en nadien āzal ik wel zienā, toch? :)
En zo geschiedde: daar was ImagiNelle! Het was eerst nog even een zoektocht naar een geschikte naam voor mijn mini-tekenbedrijfje, eentje dat aansloot bij het pseudoniem āNelleā dat ik tot dan toe gebruikte (mocht het nog niet opgevallen zijn, daās het omgekeerde van āEllenā. Van originaliteit gesproken :p). Van zodra ik op āImagiNelleā kwam, moest ik toch eerst even Googelen of dat nog niet bestond in BelgiĆ«, want ik ken dat ... En ja en nee: er bestond blijkbaar enkel een klein webwinkeltje met de naam āImaginelleā maar dat leek al een aantal jaren niet meer actief. Dus: van mij! Woohoo!
Fun fact: enkele jaren later bleek dat webwinkeltje van Gwendolyne te zijn, de schrijfster met wie ik heb samengewerkt voor āScheetje Planeetjeā :) Het is doordat ze haar oude webwinkeltjesnaam nog eens Googelde, dat ze bij mij terecht kwam en mij in het achterhoofd hield bij haar zoektocht naar een illustrator voor haar boek. De wereld kan toch zo leuk petieterig klein zijn, hĆ©!
Na het officieel starten van ImagiNelle, begon ik aan het tekenwerk voor mijn allereerste commerciĆ«le project ooit: āNestje ā e ratteke uit de ruienā door Patrick Van Ouytsel.
Dit eerste boekje opende plots een heleboel commerciĆ«le deuren tijdens die eerste ImagiNelle-jaren: ik werkte nog aan twee Nestje-boekjes, illustreerde āDe Kat-astrofen van Rikske Strikskeā in samenwerking met schrijfster Femke Vleminckx, illustreerde āScheetje Planeetjeā voor schrijfster Gwendolyne Schmetz, Ć©n ik mocht zelfs een Amerikaans kinderboek illustreren: āThe Adventures of Felix the Flamingoā (*waaahh!*)
Er nu op terugkijkend, kan ik het eigenlijk zelf nog altijd niet helemaal geloven! WĆ”t een prachtige kansen heb ik al gekregen! Wat een ongelooflijke eer dat al deze talentvolle schrijvers mij als illustrator wilden voor hun boek! Ik kus mijn twee pollekes, en ben hen allen nog steeds ontzettend dankbaar voor hun vertrouwen en de kansen die zij mij hebben geboden! Elk hebben zij ImagiNelle de eerste jaren doen groeien en mij het geloof gegeven: āHĆ©, misschien kan ik dit toch wel?ā. Geloof in mezelf! En dat is voor mij van onschatbare waarde.
En niet alleen zij. Ook alle andere klanten: iedereen die een tekening door mijn hand wilden, om privƩ te kunnen gebruiken! Ook zij hebben ImagiNelle mee tot leven gebracht, mijn geloof in mezelf versterkt, zowel ImagiNelle als mijzelf doen groeien als professionele zelfstandige. Wat een ongelooflijke eer dat ik voor al deze mensen mocht en mag tekenen! Dat zij mijn werk mooi vinden en mij steunen in mijn droom! Ik heb er maar twee, maar zelfs al had ik 100 pollekes: ik zou ze allemaal kussen!
Stilaan begon mijn portfolio te groeien, startte ik een webshop, bereidde ik mijn website uit en kreeg de wereld van ImagiNelle meer vorm. Maarā¦ ik ben er nog lang niet! :)
Ik heb zoveel dromen voor ImagiNelle, zoveel doelen, zoveel wensen, hoop en zoveel ideeƫn. Of ik ze (allemaal) zal kunnen waarmaken en hoelang het me zal duren, daar heb ik voorlopig nog het raden naar. Maar ƩƩn ding is zeker: ImagiNelle is een droom die uitkomt. En daarvoor ben ik ontzettend dankbaar.
PS: bovenstaande tekeningen zijn maar een (kleine) selectie van al mijn tekeningen door de jaren heen, maar ze allemaal laten zien zou wat teveel van het goede zijn :)